wet van murphy, vanaf nu gaat het beter?

Maandag 04.04.2016. Het eerste avontuur komt al snel in zicht: we rijden Duitsland binnen en ja hoor: file!!!!! Stress numero 1. Gelukkig maar 3 km. Al met al komen we zo rond 9.30 aan. Aangekomen in Dusseldorf snellen lara en ik ons al naar de check in balie. Tijdens onze race kijk ik haar ineens verschrikt aan: SHIT! handbagage (dagrugzak) ligt nog in het koffer!!!!!! Zussie snel naar ze gebeld en gelukkig waren ze nog bij de auto. De backpack (zonder dagrugzak erin) weegt maar 10 kg. De dagrugzak zo'n 6 kg. De backpack moest ik erna ergens inchecken waar ook de buggy's en andere pakketten ingescheckt moesten worden. Volgens mij gewoon alles wat geen koffer was. Daarna teruggelopen om pappa en mamma te treffen. Samen hebben we nog gezellig een uurtje koffie gedronken. Super lief kaartje gekregen en cadeautje van ze en super mooi hangertje wat van oma bunde is geweest. En van lara ook leuk: een enveloppe met iedere dag een (random) spreukje. En toen was daar het ' douane momentje'. De thuisblijvers bleven achter en ik ging na een paar knuffels, kusjes en fotootjes (waren overigens niet blij met die foto's maken haha) door de poortjes. In het scanapparaat 'vonden' ze iets in mijn schoenen, die moest ik dus uitdoen. Mijn benen en voeten werden gefouilleerd en ik mocht doorlopen nadat mijn schoenen door de scanner waren gegaan. Toen ik mijn tas wilde pakken werd ik weer 'aangehouden'. Of ik vloeistoffen bij me had? 'Ja', antwoordde ik (had de toegestane hoeveelheid bij me). Dat moest ik laten zien en vervolgens werd er serieus een drugstest in mijn tas gedaan (dacht altijd dat ik er vrij onschuldig uitzag. Maar blijkbaar had het douane mannetje geen 100% vertrouwen in me haha). Met een papieren lipje werden op verschillende plekken op en in mijn tas geveegd. vervolgens werd het in zo'n scanapparaat geduwd en ondanks dat ik natuurlijk wist dat ze niets zouden vinden, kreeg ik het ineens toch thaisbenauwd. Gewoon het feit dat je eruit wordt gepikt. De uitslag was natuurlijk goed en de douane stak vrolijk zijn duimpje omhoog.

Eenmaal in het vliegtuig stegen we pas rond 11.50 uur op. Eenmaal in de lucht heb ik de andere cadeautjes mogen openmaken van Sandra en Kyra. Eerst die van Sandra. San als je dit leest: super thanks! lief!!!!!! De meeste cadeautjes heb ik al opgegeten door mijn 'stervende honger' maar daarover later meer...... ;)
Kyra: briefje 1, cadeautje 1, briefje 2, cadeautje 2 enz. enz. t/m nr.5. alles zo cute! maar wat ik nog echt wel het hilariste vond: knuffelkonijn Riga hahahaha. Die foto van ons op dat truitje :) Heb er foto van gemaakt. Ligt netjes op me te wachten (tis hier nu 20 uur, heb op 36 uur maar 3 uur slaap gehad, en dat is te merken........ maar ook daarover zo meer). En dan het fotoboekje. Bij elke foto moest ik ZO hard lachen en bij die teksten dat ik bijna de slapende Thai naast me wakker maakte. Serieus die vent heeft bijna alle (dikke 6) vlieguren in een soort van buddha houding zitten slapen. Beste wel lastig als je vaak naar de wc moet en je zit aan het raam. Haha. MAar goed, dat even over mijn Thaise buurman (die overigens geen woord met de heeft gewisseld haha). Dat fotoboekje ga ik nog heel vaak bekijken haha. Vooral die foto van de pannekoek (you know what I mean haha). Die had ik niet eens! zo hilarisch! Goh en verder had ik tijdens de vlucht verwacht dat ik wat meer aanspraak zou hebben. Voor me zat meisje die ook alleen reist, kreeg ik bij het landen pas contact mee, maar zij ging naar Sydney. Twee rijen voor me een man die serieus zo hard snurkte dat ik ervan schrok (alsof ze een stofzuiger naast me aandeden). Na de eerste vlucht had ik het wel even gehad. We landden later dan verwacht, in het donker, in de wetenschap dat ik dus nog een keer die afstand/tijd in een volgend vliegtuig moest. Heb de hele reis weinig anders gedaan dan cadeautjes openmaken, eten en op het schermpje gekeken waar je dan je vliegtuig zo kan volgen. Qua eten en drinken heb ik echt niets te klagen gehad. 's middags een warme maaltijd en cheesecake na. @ kyra: kon niet tippen aan dominicaner coffeelovers natuurlijk, maar toch heel lekker. En ja tijdens overstap op Abu Dahbi heb ik dus bijna vliegtuig gemist omdat het eerste vliegtuig wel echt heel laat landde en het allemaal lang duurde. Overal stond: this is your last call. En dan denk je ineens: shit, heb ik het nummer nou goed? of moest het toch ander nummer zijn? haha. Maar gelukkig had ik het goed onthouden, alleen moest ik dus WEER door de douane. Allemaal oponthoud..... uiteindelijk kom ik eraan gerend en tref ik gelukkig nog een nederlander die samen met mij rent. Paspoort laten zien, naar binnen en opstijgen.
Mijn zonnebril is helaas kapot gegaan in de handbagage (domdom ook om die er zo los in te doen) dus die heb ik vandaag maar weggegooid.
Aan het einde van vlucht twee (inmiddels 05.04.2016) raak ik wat aan de praat met een thaise militair (half thai half italiaan) die in Zwitserland woont. En wat ik nu ga vertellen, klinkt te bizar voor woorden, maar het is mij dus weer gebeurd.........
Samen met thai koop ik simkaart. Hij regelt het allemaal. Eenmaal buiten voor de taxi roep ik ineens: SHITTTTTTTTT fototoestel op balie laten liggen. Ik ren zo hard ik kan naar binnen (en geloof me, die airco op het vliegveld, die houdt de warmte niet eens bij. Heb hier echt het gevoel dat ik continu in 10 turkse stoombaden zit). Thai met mijn backpack achterlatend (op goed vertrouwen dat hij wacht). En binnen hebben de mensen achter de balie mijn fototoestel netjes achter de balie gelegd. Hoe lief! en ja, de thai heeft ook netjes op mij gewacht. Vervolgens wil ik dus de taxi nemen en komt er ineens een Zwitserse meid naar me toe. Helemaal overstuur is ze. Wat wil het geval: tot 30 dagen mag je met bepaalde nationaliteiten visumvrij reizen door thailand. daarna moet je visum kopen. zij heeft uitstapjes buiten thailand gemaakt en zat nu over dat aantal dagen. Ze moest nu alsnog visum kopen/boete betalen (weet niet goed wat het nu was, maar ze moest in elk geval vrij veel betalen). Haar creditcard was gestolen. De tweede creditcard deed helemaal niets bij de geldautomaten. En ze zei alleen maar in tranen met tuiten: now I have serious problem! Ze smeekte me of ik haar 3000 Bath wilde lenen en ze zei: I swear to god that I pay you back. Gewetensvolle vraag nietwaar? Maar ik vertrouwde haar en dacht: als ik in deze situatie stond, ik wilde niets liever dat mensen mij dan ook vertrouwen zouden geven. Dus ik geloofde haar maar op haar mooie blauwe oogjes. Ik dus pinnen. 5000 baht. Ben ik bezig met geld eruit halen en aan haar geven, draai ik me om: en ineens: pinpas weg. Te lang gewacht, ingeslikt............. ik dacht: and now I have serious problem!!!!!! Stress....... Ze zei dat ze vlucht moest halen. Omhelsde me. Liet haar ID kaart zien waar ik foto van heb gemaakt. En vertrok......
Ik naar politie. En met trillend stemmetje uitgelegd wat er was gebeurd. Ik moest naar de ATM bank zelf gaan (waar ik dus bij had gepind). Ik naar die balie: Je moet naar de staff gaan, verdieping drie. Ik daar weer met thai naartoe en hij deed maar steeds het woord voor me. Eerst zeiden ze: als ie is ingeslikt dan wordt ie 'geknipt' (en dan maakten ze doodleuk zo'n knipgebaar naar me.........) Daarna bleek dit toch iets genuanceerder te zijn. Uiteindelijk was ik daar om 8 uur (half 7 geland) en toen we alles hadden besproken moest ik nog tot 11 wachten op een of ander mannetje. De Thai gaf aan verder te willen en vroeg wat ik deed: ik gaf aan dat ik wilde wachten. Ik liep naar de bankjes buiten de bank en vergat in alle stress mijn tasje met paspoort. Stress. Naar binnen gerend, gepakt en toen naar het bankje waar ik dus uren heb zitten wachten. Het mannetje die ervoor moest zorgen dat die kast openging kwam eerder al es naast me zitten: ahhhhhh you are the girl from the cashmachine? ja dat ben ik, maak die kast nu maar open dacht ik. Maar nee, ik moest echt tot 11 wachten. Ik gaf aan dat ik absoluut meewilde als ze die machine opendeden. Gewoon om te kijken wat ze met mn pas deden. Ze knikten vrolijk ja en lachten wat naar me........ en weg zijn ze. Intussen met verzekering gebeld en met de rabo crisislijn. Maar het enige wat ik kreeg wat een mevrouw die mij even haarfijn de regeltjes uitlegde en hoe juridisch onverantwoord het is om een creditcard van iemand anders mee te nemen...... god, god god....... En zo van: ja mevrouw, ik raad u aan die pas te blokkeren ivm skimming. Nou das laatste wat ik wil! ' Dus u kiest niet voor blokkade????' Nee mevrouw, ik wacht eerst tot 11 uur af. Die had het dus ECHT NIET!
Om 5 op 11, nog steeds niemand. Ik naar binnen en vragen wanneer man kwam. Ik merkte wat irritatie bij de meid van de bank. Maar toen ze merkte hoeveel stress ik ervan had (geloof me, home alone, of beter gezegd: airport alone staan, met een jetlag, slaaptekort van jewelste en gruwelijke honger, dus San daar kwamen al je koeken helemaal van pas!!!!) begon ze ineens wel te bellen. Niet lang erna verscheen 'hij' met, in zijn hand, mijn bankpas!!!!!!! WAHHHHHHHHHHHHHHH! Toen moest ik paspoort laten zien. Ik kopie uit mn tas gehaald. Nee, ze moesten paspoort hebben en mn kopie werd verscheurd. Van mn paspoort maakten zij ook kopie (met bankpas erop) en dat moest ik ondertekenen. Mannetje van sleute maakte daar een foto van en ik kon gaan........... Ik naar onderen naar de taxis. Trof ik nederlands meisje. Daar kon ik gelukkig even mijn verhaal aan kwijt. Ff spuien. Want op dat moment dacht ik echt: waar ben ik aan begonnen.................... Ze liep met me mee naar taxi. We haalden een ticketnummer (heel vreemd hoe dat daar gaat) en ik stapte in bij een hele aardige taximan. Hij leerde me wat Thais en vertelde me dat hij de kaas uit Holland echt niet te eten vond en was zeer verbaasd dat ik het wel at. hahahaha. Ook kwamen we langs het gebouw gereden waar een stukje uit the hangover 2 is opgenomen (het kingkong gedeelte).

Eenmaal aangekomen bij Here Hostel, kwam ik binnen. Ik mocht pas om 2 inchecken....... hmmmm dan maar even mijn reisblog schrijven. Dit hele verhaal heb ik dus al eens een keer helemaal opgeschreven, maar bij het opslaan was ie dus weg!!!!!! Het leek maar niet op te kunnen met mijn murphy's ;)
Toen ik even op het bankje zat in het Hostel zei ik ineens: shittttttttttt telefoon laten liggen in de taxi!!!! Geen waardevolle natuurlijk (omdat het niet mijn iphone was) maar wel heel belangrijk om ook te kunnen bellen hier (ivm reserveren maar ook af en toe contact met thuisfront). Iedereen van de crew stond op en kwam bij me zitten: ohhhhhh nooooooooooo!!!!!!! Of ik nummer van taxi had. Nee had ik niet. Een meisje had het geweldige idee om camera's uit te lezen hahaha. Later bedachten ze zich dat de taxichauffeur naar het hostel had gebeld (om precieze adres te vragen). Dus zij dat nummer teruggebeld. En ineens: vanuit mijn rugzak: TRING TRING! inderdaad, de chauffeur had met mijn tel. gebeld en ik had de tel. gestopt waar ik hem normaal nooit deed.......... ohhhhhhhhh ik schaamde me echt dood! Ik merkte echt dat ik fouten ging maken en vergeetachtig begon te worden van al het slaaptekort. Echt niet goed.

Vervolgens ben ik me gaan douchen, serieus, koudste stand en je komt eruit en je stapt weer zo de klamme lucht in........
Na het douchen ben ik bangkok ingelopen. Had nog even met een andere reizigster gesproken en ze zei: hier neem je kaartje mee van hostel (plattegrond). Dus ik loop die Koah san Road op........ heel grappig allemaal wat zich daar afspeelt echt. Ik heb mijn ogen uitgekeken. maar had ook wel lichtelijke cultuurshock. Loop je dan in je eentje door bangkok. En ik maar hopen en kijken of ik me ergens bij kon aansluiten. maar toch is dat zo makkelijk nog niet. Als je bijv. twee meiden samenziet, weet je dus niet of zij samen reizen (vriendinnen zijn) of zich ook toevallig hebben getroffen. dus daar moet ik nog beetje mijn weg in vinden. Ik ben dus maar alleen op terras gaan zitten. En nadat ik drankje op had zwaaide iemand naar me: of ik bij het groepje wilde komen zitten. en een spelletje vier op een rij wilde spelen met hem (geloof me, dat is echt het laatste spel wat ik leuk vind om te doen hahahahahaha maar wat was ik blij met wat aanspraak! :P) was aardig groepje die elkaar ook pas 2 uren kenden. 1 koppel, 1 jongen uit rusland en eentje uit nederland (die zichzelf vooral heeeeeeeeeeeeeel alternatief en retro vond en ook heel veel moeite deed om dat uit te stralen! hahaha. Ga je maar een maand? goh wat jammer. Ik ben al een dik jaar aan het backpacken' hahahahaha. Ook wel lachen om dat zo te zien. Erna had ik gewoon even zin om die straat nog es af te lopen en misschien ergens te gaan eten (want de honger steeg meer en meer na de koeken van Sandra). Ik ga naar bar om mijn drankje af te rekeken. Begint meisje van daar keihard te lachen: ik dacht dat je weggelopen was zonder te betalen! is ze aan al haar collega's aan het vertellen dat ik kom afrekenenen en niet ben weggelopen! Ik zo: yeah sure! I don't leave without pay! oooooooooh okay zegt ze lachend. Waar zat je dan? ik uitgelegd dat ik paar tafeltjes was verschoven. Ik maar even gevraagd naar de gebruiken in thailand qua afrekenen. Moet je dat meteen doen als je drankje krijgt of later? nee beter is meteen zegt ze. Nou weer wat geleerd.
Vervolgens zeg ik het groepje gedag en loop ik de straat door. Aan einde van de straat roept een kraampje me toe: verse fruitsmoothie. Ja!!!!!!!!! die wil ik! genietend loop ik terug. en word onderweg heel vaak dingen aangeboden qua verkopen: geroosterde schorpioentjes aan een spies (zoals wij kippenstukjes aan spiesje eten) echt bizar. Wil het zo graag proberen, maar ziet er echt zoooooooo smerig uit he! maar ook armbandjes, hoeden enz. enz.
Uiteindelijk kies ik ervoor om bij een restaurantje padthai te gaan eten. Er zijn wat groepjes hier en daar, maar ik vind het wel lastig om gewoon er naartoe te lopen en te vragen of ik erbij mag komen zitten......... en ik merk dat als je alleen zit, dat er dan ook geen groepje ineens bij je komt zitten ofzo. Dus tijdens het eten had ik wel even zoiets van: oeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii. En toen bedacht ik me dus ook: ik heb het plattegrondje bij het vorige cafeetje laten liggen........... dus ik was ineens ook soort van 'verdwaald' op de bekende backpackerstraat. Even gevraagd aan de ober. maar niemand kent hier dit hostel. Hij gelukkig even voor me opgezocht op zijn iphone en me uitgelegd hoe ik moest lopen. Na het etentje (was overigens lekker!!!!) dus op pad naar het hostel, man wat was (en ben) ik bekaf! Maar toch, de route verliep toch niet helemaal hoe ik in gedachten had. Dus toen ineens wist ik het niet meer. Ik liep maar over die straat en het begon ineens ook wat donkerder te worden. En toen ben ik naar een heel schattig groepje schoolmeisjes gegaan (waren met zijn vijven) en gevraagd of ze me wilde helpen. Ze maakten zo'n buiginkje naar me en pakten meteen de smartphone erbij. Met veel lol en gebaren zochten ze het op. Come, we go with you! En serieus, een straat oversteken in bangkok is echt niet misselijk! Het stoplicht voor voetgangers springt bijv. bijna nooit op groen (en soms is er niet eens stoplicht bij zebrapad). En dan rent iedereen dus door het rood naar de overkant: maar aan aan de overkant staat dan gewoon politie toe te kijken en doet helemaal niets (maar ja wat wil je ook in die hitte hahahahaha). Dus we staan weer voor een mega drukke kruising (verkeersregels lapt iedereen hier aan de laars). Eentje van het groepje pakt me vast en roept: now! to the left to the left! dat was wel echt schattig. Uiteindelijk zijn we er met behulp van hun zoektocht uitgekomen. Hoe sweet he!!!!!!!!! Ik was die meiden zo dankbaar!!!!! Ze ogen overigens 14, maar ze waren 19 en 20.
Oh en nog iets heel fijns wat ik hier vind: ik ben dus veel alleen op pad geweest vandaag. maar echt serieus: mensen gaan gewoon echt respectvol met je om! niet zo liggen te roepen ofzo en als ik ergens naar kijk bij kraampje en ik wil het niet kopen en ik zeg dan kopkoenkaa, dan accepteren ze dat meteen!!!! Iedereen is hier ook echt heel vriendelijk.

Maar goed, nu ben ik dus weer terug bij het hostel. Lig heel toevallig met twee nederlandse meiden op de kamer. leuke meiden. hebben even gekletst. Zij gingen beiden met een groep wat doen vanavond. Maar ik ga echt pitten. Was eigenlijk al de bedoeling dat ik me uur geleden (@8) al zou douchen, maar ik wilde echt heel graag nog ff de blog inschrijven....... ;)
Gelukkig heb ik airco op de kamer :) zo zalig! Nu alleen al van uurtje achter computer ben ik gewoon aan het zweten...... maar ik moet gewoon even geheel acclimatiseren en weer even bijgetankt zijn. Want ik was er echt serieus niet bij vandaag..... dus voor nu, allemaal veel groetjes vanuit hier!
Ik ga morgen denk ik tempel bezoeken en misschien klongtochtje maken (kanaal). Daarna heb ik bangkok denk ik wel echt gezien. Tis echt serieus heel heavy deze stad. Had ik niet verwacht. Alleen bangkok al heeft iets van 15 miljoen inwoners.

Truste allemaal!

Alles trouwens goed met Diesel?

xxxxxx