maandag 02.05:de helse nacht in trein en de yogi

En jawel hoor, wat ik de avond ervoor had voorspelt (dat het een helse nacht zou gaan worden) komt uit:
De trein schudde zo hevig op en neer van links naar rechts dat ik zelf hevig heen en weer ging op mijn ieniemienie bedje. Ergens was ik vet bang dat ik eruit zou vallen (bed was nogal hoog) en er waren maar twee verticale gordels bevestigd van boven naar beneden om te voorkomen dat je eruit valt. Maar ertussenin zit niets ter beveiliging.
Verder stond de airco op standje 10 (en kreeg ik het gedurende de nacht echt koud, maar gelukkig was ik voorbereid en heb ik me in de nacht lange broek en lang truitje over mijn kleren aangedaan. Tevens bleef de grote TL lamp naast me de hele nacht branden (gelukkig had ik zo'n slaapmaskertje bij me), maakte de rails een ontiegelijke herrie (ik slaap naast de deur die leidt naar de andere wagon, waardoor ik dicht bij dat open tussenschot ligt) en bij elke heen en weer beweging van de trein klappert de deur (lees: de hele nacht dus). Ook op dit laatste was ik voorbereid met oordoppen maar dat mocht niet baten, zo'n herrie. Dit alles staat gelijk aan 15 minuten slaap afgelopen nacht. Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah...............

's Ochtends begint de Thai om me heen al om 5.30 uur te ontwaken en ik hoor dat de bedjes ingeklapt worden (KEDENGGGG! SAWADEEKAAAA). Maar ik ga dus echt niet om half 6 al opstaan. Dus ik rek het tot een uur of 6/half 7. Als ik mijn gordijntje wegschuif kijken drie thaise gezichtjes lachend naar boven: sawadeekaa/sawadeekrab! hahahaha Nu heb ik al nooit een ochtendhumeur, maar nu al helemaal niet ;) zo schattig. Om 7 uur wordt mijn ontbijtje geserveerd dat ik gisteravond had besteld. Verse appelpartjes, een chemisch fruitdrankje, minikoekjes (oreo en nog wat) en thee. En ondertusesn heb ik uitzicht op oe de Thia zijn dag begint (sommige beginnen met heus rek en strek oefeningen, zo gek nog niet). Om 8.39 zouden we aankomen in Bangkok, maar we hebben vertraging. Twee keer blijft de trein een tijdje staan. Eenmaal op het station word ik weer aangesproken door een ruime hoeveelheid tuktuk- en taxirijders. Ze willen me wel naar adres brengen van hostel, wel zonder meter. Nee nee, daar trap ik niet in. Searching for taxi by meter, antwoord ik hen. Als ik er eenmaal een heb gevonden die naar het hostel wil rijden weet hij niet waar het is. Hij probeert nog om me op Koh San Road af te zetten. Maar nee, ik wil echt naar het hostel om mijn backpack neer te zetten en me even op te frissen. Ik bel op mijn telefoon naar het hostel en geef de telefoon snel aan de chauffeur. Zlefs na uitleg rijdt hij verkeerd en moet hij weer bellen (sollie sollie! zegt ie). Uiteindelijk zet hij me af bij het hostel en geeft de meter 67 baht aan (ipv 200 als ik met de taxi zou gaan zonder meter).
Aangekomen bij het hostel herkent het meisje me nog. Ik laat mijn bakcpack achter, print mijn boardingpas voor vanavond en ga naar het boeddhisten marktje straatje verder waar ik 2 super mooie klankschalen koop en wat leuke souveniertjes. Daarna loop ik terug naar het hostel om het gekochte even te droppen en loop ik naar de Koh San Road. Daar loop ik wat rond, neem ik nog even een ontbijtje/lunch (iets wat ertussenin zit) en koop ik nog wat souverniertjes.

Ook laat ik me bijna oplichten door een of andere man die zichzelf yogi noemde. Te grappig dit verhaal. Ik loop twee keer langs (heen en terug) en op de terugweg zegt hij ineens: jij bent een erg gelukkig persoon, maar je bent ook iemand die veel nadenkt. En weet je hoe ik dat weet: ik ben een yogi (jaja, met tulband en al). Hij zei: ik bewijs het je eerst en dan mag jij betalen wat jij wilt betalen als het klopt. Ik vind het wel grappig. Maar check wel nog even of hij niet boos gaat worden als ik hem te weinig betaal. Nee nee, zegt hij met zijn grijze baard en zijn tulband, ik ben een yogi! Ik moet even meelopen en tegenover hem gaan zitten. Hij duwt me een papiertje in mijn handen (ik moet een vuist maken en het in mijn vuist houden). Hij vraagt me een nummer te bedenken onder de 9. Ik bedenkt nummertje 7. Hij vraagt welk nummer had je in gedachten? Ik zeg 7. Hij geeft me de opdracht om tegen mijn vuist te blazen (jaja zoals je dat ook wel es bij Hans klok op tv ziet hahaha) en daarna moest ik het papiertje openmaken. Ik volgde netjes zijn instructie (voelde me een heuse Hans Klok) en opende het papiertje: en wat stond er: het getal 7. GRRRR hoe kan dit!!!!!!!!!???? DAn zegt ie: de 7 staat voor de maand juni (goh, ik had juli verwacht haha). Juni 2016 gaat een mooie maand voor je worden. Er zullen dan 3 leuke dingen gebeuren. En vervolgens zegt ie: and now you have to pay me. Ik zeg verbaasd: nu al klaar? Nee nu begint het pas zegt ie. Oh, zo werkt dat dus. Eerst geeft ie een tipje van de sluiter, vervolgens moet ik zoveel betalen als ik zelfs wil en dan denkt hij natuurlijk dat mijn nieuwsgierigheid gewekt is en gaat hij verder met stap 2 van zijn gehaaide strategie. Hij zegt nadat ik hem 20 baht geef (50ct, want wil echt geen problemen met deze man krijgen): I can tell you name of your exboyfriend, your mom and your age. And if I'm right, you pay me 1000 baht (goh, bedenk ik me ineens: net zei hij nog: betaal zoveel je wilt). Ik zo: ja en dan: dan heb je het goed. Wat kan ik daar dan mee? Dat is info die ik zelf ook wel weet. Ja dan ga ik je vanalles vertellen over je toekomst. Ik ben helderziend geoeg om te weten dat dat dan weer stap 3 is waar ik dan wellicht ook weer duiten voor moet neerleggen. Duidelijk gevalletje oplichting. Ik bedank hem vriendelijk en maak zeer stellig duidelijk dat ik klaar ben en niets meer wil weten. Hij probeert nog even me over te halen, maar ik zet nog meer overtuigingskracht in en zeg: no, i'm done now. Thank you. Dus mensen: juni word een prachtmaand voor me!!! ;)
Daarna ziet een backpacker me achter het hek uitkomen. Hij zegt: volgens mij heb je een goede beslissing gemaakt door weg te gaan. Ik ben er ook ooit bijna ingetrapt en daarna ben ik die zogenaamde yogi zelf gaan bezeiken door als hij zaken goed had, te verzinnen dat hij het fout had. Hij zegt dat hij nog steeds niet weet hoe hij het precies doet. Maar wellicht is het dezelfde strategie als de mentalisten op tv. We kletsen nog even wat over reizen. Dan zeg ik op de Koa San Raod weer gedag tegen Dennis en ga ik later voor de laatste thaise massage en voetenmassage. Had gehoopt dat als iemand anders het gaf het misschien ietsje minder pijnlijk was, maar helaas. Over het algemeen masseert ze met iets zachtere hand, maar op bepaalde plekken doet ze me zo'n pijn. En als ik dan roep: stop stop, pain pain: stopt ze gewoon niet!!!!! dus op sommige momenten MOET ik haar handen gewoon wegduwen of mijn rug of been zelf wegleggen zodat ze geen druk meer kan uitoefenen...... maar erna voel ik me uiteraard weer heel goed. Ik vraag of de voetenmassage onder mag (waar geen airco is). Ik heb het namelijk echt koud met die airco hier boven en voel dat ik kramp ga krijgen in mijn tenen. Dus geniet ik onderen van de voetenmassage. Erna ga ik eten en na het eten loop ik terug naar het hostel. Daar weer even achter internet om de blog bij te werken, me te douchen. Ook ga ik dalijk mijn tassen van binnen en buiten controleren (ben echt zo bang met die drugsverhalen wat je wel es hoort, denk dat ik ook mijn backpack ga laten sealen. Misschien beetje overdreven, maar beter te voorzichtig dan te impulsief, want dat ben ik toch al genoeg haha). Ik denk namelijk dat de hostels wat luxer zijn dan de gevangenis in thailand hahaha.

Om 11 uur lokale tijd moet ik op vliegveld zijn. om 2 uur vannacht heb ik de vlucht. Denk dat ik met een temazepammetje en slaaptekort van hier tot bangkok wel echt zalig ga slapen.

Zo, inmiddels is het half 9 en heb ik me zalig gedouched, mijn beide tassen van binnen en buiten geinspecteerd (ja, zelfs mijn hele waszak binnenstebuiten gekeerd). Check check, dubbelcheck. Alles in orde. Een andere meid uit Nederland (komt uit noorden maar woont in Maastricht) gaat ook met vliegtuig om 2 uur vannacht. Zij vliegt naar Schiphol, dus ander vliegtuig. Maar gelukkig kon ik nog mee met het minibusje. Dat was nog niet volgeboekt. Dus heb ik 200 baht betaald aan het hostel en hebben ze het voor me geregeld. Hoef ik geen taxi te nemen.

Tot heeeeeeel snel allemaal!!!!!

xxxxxxxxxxxxxxx